1. Edeb: Zikir işini bitirdikten sonra, sakince, huşu ile, kalb huzuru ile bir süre oturmalı, zikrin varidatını beklemeli. İhtimal ki o anda kendisine bir varidat gelir: bir anda varlığını mamur eder. O kadar ki: Riyazet ve mücahede, onun yaptığını otuz yılda yapamaz.

Şöyle ki: Zikir dışında gelmesi beklenen, dünyadan zühde dair bir şey ise, hayli mühlet ister. Uzun bir zamana muhtaçtır. Taa, zühd işinde kendine hakim oluncaya kadar. Ancak o zaman zahid olur.

Şayet zikir dışında beklenen, ezaya sabır cinsi bir şey ise, o da zaman ister. Taa, sabır işinde nefsine hakimiyeti buluncaya kadar. Ancak o zaman bütün insanlardan gelen ezaya tahammül edebilir. İşte, evliya zümresinin takib ettiği yol budur. Ama, zikir sonunda gelen varidat buna benzemez.

Şunu da, hatırdan çıkarmamalı: Zikir bittikten sonra, bir süre sakin durmazsa, çünkü, varidat onu başı eğik bulmak ister, o zaman gelen varidata hakim olamaz. Dolayısiyle ona: Varidat babında bir kıdem tesbiti yapılmaz.

2. Edeb: Nefesleri ihmal etmemek: Bu işi yapmak; Evliya indinde toplu verilen karara dayanır. Faydasına gelince: Basireti çabuk nurlandırır, hicapları çabuk açar, nefsani ve şeytani hatıraları çabuk keser.

Dediler ki, bu nefeslerin muhasebesi, bu nefeslerin her biri de, sahibinin alıp verdiği nefeslerin en uzun olanına göre hesap edilir.

3. Edeb: Zikrin akabinde hemen su içmemelidir. Zira zikir, zikri edilen zata karşı yangınlık, şevk ve heyecan doğurur. Zikirden matlub olan en büyük şey de budur. (Zikrin akabinde hemen su içmek, bütün bu aşkları söndürür.)

Zikreden kimse, bilhassa bu üç edebe çok riayet etmelidir. Zira, zikrin iyi sonucu, ancak bu üç  edebe riayetle hasıl olur. Her şeyi en iyi bilen Allah (CC) Hz.leridir.

www.GAVSULAZAM.de