1. Edeb: TEVBE

Bunun hakikati, evliya katında şudur: İrade, fiil,söz cinsinden ne olursa olsun; kula lazım olmayan her  şeyden tevbe edecektir. Bir kimse,böyle bir tevbeyi yapmazsa,kendini tıpkı hayvan gibi başıboş salarsa ondan bir şey çıkmaz.

Bunun içindir ki, Hz. Zünnun-i Mısrî (RA) Hz.leri şöyle anlattı: “Bir kimse,dünya sevgisini beslediği halde,Zikrin tadını aldığını iddia ederse, onun bu iddiasını yalanlayınız.”

2. Edeb: GUSÜL VEYA ABDEST

Bayezid-i Bistami (RA) Hz.leri zikre başlayacağı sırada; abdest alır; ağzını gül suyu ile yıkardı.

3. Edeb: SÜKÛN VE SÜKÛT

Böyle yapmaktan sadakat hasıl olur. Kalbini: ALLAH ALLAH (CC) fikri ile meşgul eder, lafzı ile değil. Böylece, hatırında, Allah’tan (CC) başka bir Allah (CC) kalmamış olur. Bundan sonra dili de kalbine uyar. LÂ İLÂHE İLLALLAH.. “İlah yoktur, ancak Allah (CC) vardır” Manasına gelen Kelime-i Tevhid dilinden kalbine iner.

4. Edeb: ŞEYHTEN HİMMET

Zikre başladığı zaman, kalben şeyhinin himmetini dilelemelidir.

5: Edeb: ŞEYHİNİN HİMMETİNİ RESULÜLLAH (SAV) EFENDİMİZİN HİMMETİ BİLMEK

Şöyle görmeli: Şeyhinden dilediği imdad, aslında Resulüllah (SAV) Efendimizden istenen yardım talebidir.Zira Şeyhi, Resulüllah (SAV) Efendimiz ile arasında vasıtadır.

www.GAVSULAZAM.de