|
Ey oğul! Tevhîd kılıcını eline al.
Vera zırhını kuşan. Sıdk ve irâde atına bin. İhlâs hamlen ile nefis, hevâ,
heves, şirk, şeytan ve dünyâ üzerine hamleni yap. Zafer ve yardım sana Allah (CC)
katından mutlakâ gelecektir.
Sûfîler nefislerini hapsettiler. Az ile yetindiler
de, çoğa ulaştılar. Kendileri için hazırlanmış elbisenin kader direkleri
üzerinde asılı olduğunu gördüler. Dünyevî ve uhrevî nasipleri kendilerine
gelinceye kadar eski elbise giymeye sabrettiler. Eğer kalp, Hakk’tan (CC) gayrı
her şeye zâhid olursa mârifet sahrâlarına, ilim çöllerine düşer. Emân ve
emniyet evine girer. Âsîlerin tasallutundan, şeytanın tâkibâtından ve Rahmân’a (CC)
muhâlefet etmekten kurtulur.
Ey
aceleciler!
Sebat edin. Ey isteklerinin zamânından önce gelmesini isteyenler! Böyle
yapmayın. Hz. Peygamber (SAV)’in: “Acelecilik şeytandan, sükûnet
Rahmân’dandır (CC).”
buyruğunu işitmediniz mi? Şeytan, durumları bilmediği için insana aceleci
davranmayı ve Rahmân’a (CC) isyan etmeyi emreder. Teennî (sükûnet) ise
Rahmân’dandır (CC), çünkü O (CC) kulun hayrına olan şeyleri bilir. Allah-ü
Teâlâ’yı (CC) seven kimsenin O’na (CC) karşı irâdesi kalmaz. Zîrâ muhibbin
mahbûbuna karşı irâdesi olmaz. Muhabbet yemeğinden yiyen her muhib bunu bilir.
Muhib, mahbûbunun yanında, efendisinin yanındaki köle gibidir. Akıllı ve
itaatkâr bir köle hiçbir şeyde efendisine îtiraz ve muhâlefet etmez.
Yazık sana! Sen ne muhibsin, ne de
mahbubsun. Ne muhabbet, ne de mahbubluk yemeğinden yemişsin. Muhib sakınma ve
sıkıntı içerisinde olur, mahbub ise sâkin olur. Muhib acı içerisinde olur,
mahbub sükûnet. Muhabbet iddiâsındasın ama mahbûbundan gâfilsin, uykudasın. Allah-ü
Teâlâ (CC) bir kelâmında şöyle buyurmuştur: “Bana muhabbet iddiâsında bulunup
da gece gelince uyuyan kimse yalancıdır.” Oysa muhibler ancak mecbur kaldıkları
için veyâ sünnet olduğu için uyurlar. Hattâ secdede uyuyakalırlar. Hz.
Peygamber’den (SAV) şöyle rivâyet olunmuştur: “Kul secdede uyuyakaldığı
zaman Allah-ü Teâlâ (CC) meleklerine onunla övünür ve şöyle der: Kulumu
gördünüz mü? Rûhu benim yanımda, bedeni huzûrumda bana itâatte.”
O namazda iken uyku ona gâlip gelmiş. O hâlâ namazdadır; çünkü niyeti namazda
olmaktı, ama uykuya yenik düşmüştür. Cenâb-ı Hakk (CC) sûrete, şekle bakmaz, o
niyete ve mânâya bakar.
Ârif âhirete karşı zâhid olunca ona şöyle der:
“Benden uzak dur. Ben Cenâb-ı Hakk’ın (CC) kapısının tâlibiyim. Seninle dünyâ
benim nazarımda aynı. Dünyâ benim için sana karşı perde idi, sen de Rabbime (CC)
karşı perdesin. Beni O’ndan (CC) perdeleyen hiçbir şeye acımam.”
Bu sözü duyun; bu söz “ilmullâh”ın (Allah’ı CC. bilmenin)
ve O’nun (CC) mahlûkâtından istediğinin özüdür –ki, bu Nebîlerin (AS), Resullerin
(AS), Evliyânın (RA)ve sâlihlerin hâlidir-.
Ey dünyânın
ve âhiretin köleleri! Sizler ne Allah-ü Teâlâ’yı (CC), ne O’nun (CC) dünyâsını,
ne de âhiretini biliyorsunuz. Sizler duvar gibisiniz. Senin putun dünyâ. Senin
putun âhiret. Senin putun şehvetler ve zevkler. Senin putun halkın seni övmesi,
methetmesi ve seni benimsemesi. Allah-ü Teâlâ’dan (CC) gayrı her şey puttur.
Sûfîler sâdece O’nun (CC) rızâsını isterler.
Yazıklar olsun size! Kıyâmet size çok yakın. O med
ve cezirdir. O biraz uyku, biraz uyanıklıktır. O kabul veyâ reddir. “Sabah
yakın değil mi?”
Kıyâmet günü müttakîlerin günüdür. O gün müttakîlere yardım günüdür.
Müttakîlerin “ferah” (düğün, sevinç) günüdür. Müttakîler, halvetlerinde ve
celvetlerinde, darlık ve bolluk anlarında, sevdikleri ve sevmedikleri şeylerde Allah-ü
Teâlâ’ya (CC) karşı takvâ sâhibi olan, O’ndan (CC) sakınan kimselerdir. Onlar
Allah (CC) kulu ve erleridir. Onlar erler ve kahramanlardır. Onlar önderlerdir,
reislerdir. Îmânın temeli ve binâsına onlardır sâhip olan. Açık olsun, gizli
olsun şirkten ve nifaktan sakınırlar. Dünyâdan ve halktan yüzçevirirler.
Nefsânî arzulardan nefret ederler.
Allah-ü Teâlâ’ya (CC), O’dan (CC) gayrı herşeyi
terkeden kimseler ancak kurbiyet kesbedelidir. Sen dünyâyı istiyor ve onun için
çabalıyorsun, O’nun (CC) indindekine nasıl ulaşacaksın? Bir şey infak edince
elindekinin en değersizini veriyorsun. Oysa sâlihlerin önde gelenlerinden
birisine güzel bir yemek gelince, hizmetçisine: “Bunu falanca fakirin evine
götür” dermiş.
Yazık sana! Zekat borcun olunca
cebindeki en değersiz altını (parayı) çıkarıyorsun: Bundan utanmıyor musun?
Veyâ böyle gerçek altını değil de, parçacıklarını çıkarıyorsun! Yanında
cevherler varken, gümüş çıkarıyorsun! Yanında bir dinar varsa onu birbuçuk
yapmaya çabalıyor, ama iş fakirlere gelince azaltmaya çalışıyorsun! Yanında
yemek olsa, onun lezzetsizini fakirlere veriyorsun, fakat kendine gelince en
güzel yemekleri yiyorsun! Sen nefsinin kölesinin; ona muhâlefet edemiyorsun,
sen hevâna, şeytanına ve kötü akrânına tâbisin.
Müttakîler, aşîretlerini (yakınlarını) binlerce
defâ terketmişlerdir. Boşa yorulmayın, Allah-ü Teâlâ (CC) sizden sâflık,
tertemizlik dışında bir şey kabul etmez! Müttakîler, sâhibinin eliyle
hazırlanmamış bir sofraya icâbet etmezler; onlar murdarı kabul etmezler.
Dünyâyı ve halkı talep eden kimse murdardır, kirlenmiştir, sert ve pis
çamurdur. Halkı ve sebepleri şirk koşmak necâsettir. Rabbimiz (CC) ancak ve
ancak rızâsı için olanı kabul eder. O (CC) şirk koşanlardan müstağnîdir.
Akıllı olun ve sizi ilgilendirmeyen şeyi
konuşmayın. Emrolunduğunuz şeyle meşgul olun. Zamânınızı boşa harcamayın.
Rabbinize (CC) karşı takvâ sâhibi olun. O’na (CC) karşı takvâ sâhibi olanı O (CC)
korur ve yüceltir; onu kurbiyet kapısına ve ebedî güzel hayâta yüceltir. Onu
perdelenmişlikten yüce derecelere ve yıldızlardan yedinci kat semâya yüceltir.
Yakında kıyâmeti göreceksiniz. Allah-ü Teâlâ’nın
(CC), diğer insanlar sıcaktan ve terden boğulurken, müttakîlerini arşının
gölgesinde nasıl haşrettiğini, onları üzerinde beyaz balların bulunduğu
sofralara nasıl oturttuğunu göreceksiniz. Oysa bu sofralara oturmuş müttakîler
halkın bu durumlarına da şâhit olurlar: Bir topluluk cennete götürülür, bir
topluluk da cehenneme götürülür. Cennetlikler orada otururlarken, cennetteki
evleri de tam karşılarında durur. Hûrileriyle, gılmanlarıyla onlara görünür.
Onlar cennete kavuşmadan önce kendileri için hazırlanmış şeyleri görürler.
Hiçbir mü’min yoktur ki, ölümü ânında basîreti
açılmasın; o cennette kendisi için hazırlanmış şeyleri görür, hûrilerin ve
vildanların kendisine işâret ettiğini görür. Cennetin güzellikleri ona ulaşır.
Sekerât ve ölüm hâli güzelleşir. Allah-ü Teâlâ (CC), Firavun’un hanımı Âsiye’ye
yaptığını onlara da yapar. Firavun ona türlü türlü azaplar etmişti. Ellerini ve
ayaklarını demir halkalarla bağlamıştı. Basîretinden (gözlerinden) perde
kaldırıldı ve göğün kapıları ona açıldı. Cenneti, içindekileri ve orada kendisi
için bir binâ yapan melekleri gördü de şöyle dedi: “Rabbim (CC)! Benim için
cennette bir binâ yap.”
Ona denildi ki: “İşte bu senin için.” Gülüverdi. Bunun üzerine Firavun şöyle
konuştu: “Ben size dememiş miydim, o delidir, diye… Bakın, bu azap
içerisindeyken bile nasıl gülüyor?”
İşte bütün mü’minler böyledir; ölüm ânında Allah-ü
Teâlâ (CC) katında kendileri için olan şeyleri görürler. Onlardan bâzıları da
ölümden önce bunu bilirler. Bunlar “müferrid” (ibâdette öne geçmiş) murâd
mukarreblerdir.
Cennet için amel eden kimsenin ameli amel sayılmaz,
kabul edilmez. Allah rızâsı (CC) için amel edin. Oruçtan, namazdan ve bütün
hayırlı fiillerden geri durmayın, ama ihlasla birlikte… Bu zâhirî emirleri
sapasağlam yapın. İhlaslı amel sizi ilim vâdisine götürür. Rabbinizin (CC) kapısına
îman ve îkân (yakîn) ayaklarıyla koşun. İşte o zaman, gözlerin görmediği,
kulakların işitmediği ve hiçbir beşerin kalbine gelmeyen şeyi görürsünüz.
Ey kalpler!
Beni dinleyin. Ey güzel konuşanlar! Beni duyun. Ey akıllılar! Beni işitin! Cenâb-ı Hakk (CC) çocuklara
hitap etmez; O (CC) ancak akıllılara ve büyüklere hitap eder. Nefislere hitap
etmez; mü’minlerin kalplerine hitap eder. O’nun (CC) kelâmını ve hitâbını
dinleyin. Müşrikler O’nun (CC) hitâbına karşı sağırdırlar.
Allah’ım (CC)! Gaflet uykularımızdan bizi uyandır.
Bütün ahvâlimizde bizim üstümüzü ört; hayırda da, şerde de üstümüzü ört.
Bizimle Senin gayrın arasında bir muâmele (alışveriş) olmasın. Ne övgü, ne
yergi. Ne bir medih bizim gönlümüzü çelsin, ne de bir ayıp bizi rezil etsin. Ne
bundan, ne ondan, yâ Rabbi (CC)! (Âmin) “Bize dünyâda da, âhirette de
güzellik ver ve cehennem azâbından bizi koru.”
www.GAVSULAZAM.de
Kaynak:
Gavsulazam Abdulkadir-i
Geylani (KSA),
Cilâü’l-hâtır
fi’l-bâtın
ve’z-zâhir
|
|