Maruf-i Kerhi (RA) Hz.leri vefat etmeden biraz önce Seriyyi Sekati (RA) Hz.leri’ne: “Ben öldüğüm vakit gömleğimi sadaka olarak bir fakire verirsin. Dünyaya nasıl çıplak geldimse yine çıplak gitmek isterim.” diye vasiyyet etti. Maruf-i Kerhi (RA) Hz.leri hastalanıp yatağa düştüğü zaman herkese hüsni muamelede bulunduğundan, vefat ettikten sonra hıristiyanlar ve yahudiler onun kendilerinden olduğunu iddia ettiler. Müslümanlar ise, “O (RA) bizdendir.” dediler. Bu iddialar olurken hizmetçilerinden biri gelip: “Efendimizin (RA) bir vasiyyeti var, benim cenazemi yerden kim kaldırırsa ben o zümredenim buyurdu.” diye haber verdiler. Hıristiyan ve yahudiler geldiler, mübarek cenazesini yerden kaldıramadılar. Müslümanlar el attığında naaş tüy gibi hafifler ve kuş gibi uçar.[1] Bu hal üzere orada bulunanlar topyekün müslüman olurlar. Ulu zatın (RA) güzelliği insanların yüzüne aksetmiştir adeta…

Hicret-i Nebeviyye’nin 200. (M. 815) senesinde Bağdat’ta vefat etti ve oraya defnedildi. Maruf-i Kerhi (RA) Hz.leri ne cennet arzusunda, ne de cehennem korkusundan dolayı ibadet etti. O (RA) yalnız Allah-ü Teâlâ (CC) Hz.leri’ne olan aşkından ve muhabbetinden dolayı ibadet etti. Allah-ü Teâlâ (CC) Hz.leri de O’nu (RA) en yüksek makamlara yükseltti ve aradaki perdeleri kaldırdı. Hem Hakk Teâlâ (CC) Hz.leri’nin hem de halkın sevgilisi oldu.

www.GAVSULAZAM.de

  Hayatı

  Tarikatı Telkin Alması

  Vefatı

  Menkibeleri

  Hikmetli Sözleri

SİLSİLE-İ KADİRİYYE

  Hasan-i Basri (RA)
  Habib-i Acemi (RA)
  Davud-i Tai (RA)
  Maruf-i Kerhi (RA)

  Seriyyi Sekati (RA)
  Cüneyd-i Behre (RA)

  Ebubekir Şibli (RA)
  Abdulvahid Et-Temimi (RA)

  Ebu'l Ferec Mehmet (RA)
  Aliyy-el Hokkeri (RA)

  Said Mubarek Mahzumi (RA)

  Abdulkadir-i Geylani (KSA)