Ebubekir Şibli (RA) Hz.leri’nin tasavvufa intisab etmesine sebep olan hadise şöyle anlatılır: “Devamend emiri iken, Rey emiri ile Bağdat’tan kendisine bir mektup geldi. Bunun üzerine hemen Bağdat’a halifenin yanına gitti. Halife kendisine hila’tler verdi. Geri döndükten sonra bir gün, aksırdıktan sonra, halifenin verdiği hilat’ın kolu ile ağzını ve burnunu sildi. Bu durum derhal halifeye bildirildiğinde, o da hila’tin çıkarılması ve emirlikten azledilmesi emrini verdi. Bunun üzerine Ebubekir Şibli (RA) Hz.leri kendi kendine: “Bir kulun hil’atini ve elbisesini mendil yerine kullanan bir kimse, eğer bu görevden alınırsa, acaba âlemlerin padişahı olan Allah-ü Teâlâ (CC) Hz.leri’nin hil’atini mendil olarak kullanan kimse hangi muameleye müslehak olur?” diye düşündü. Hemen halifenin huzuruna varıp vazife verilmemesini istedi. Halife sebebini sorunca: “Ey halife! Sen bir kul olduğun halde, kıymeti önemsiz olan bir hil’ate yapılan saygısızlığı hoş karşılamıyorsun, âlemlerin sultanı olan Allah-ü Teâlâ (CC) Hz.leri’nin ihsan etmiş olduğu marifet ve muhabbet hila’tini bir mahlukun hizmetinde mendil olarak kullanmamı hiç hoş karşılar mı?” dedi.

Halifenin huzurundan ayrılıp zamanın büyük alimlerinden olan Hayrünnessac (RA) Hz.leri’ne giderek, onun talebesi olmak istedi. Hayrünnessac (RA) Hz.leri: “Ey Şibli (RA)! Sen, Hz. Cüneyd’in (RA) yakınlarındansın. Senin nasibin ondadır.” diyerek Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri’ne gönderdi. Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri onu sıradan biriymiş gibi karşıladı ve ona önce: “Git çıra sat!” buyurdu.

Bunun üzerine, bir sene çıra satar. Sırtında küfe, tozlu sokaklar, alay eden çocuklar, istihza ile bakan kadınlar... Bir sene sonunda tekrar huzurlarına çıktıklarında, Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri: “Daha düşüncelerinde dünyaya muhabbet var.” buyurarak bir sene de başka bir iş verdiler. Ebûbekr Şiblî şadırvanı temizler, bulaşıkları yıkar, bahçeyi sular. Bir sene sonra tekrar huzurlarına çıktıklarında bu sefer: “Bir sene de burada hizmet et.” buyurdular. Bu hizmetten sonra efendisi: “Şimdi halin nasıldır?” diye sordu. Şibli (RA) Hz.leri: “Artık kendimi insanlardan üstün tutmuyorum.” dedi. Bunun üzerine Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri: “İşte şimdi kendini kurtardın.” buyurdu. Daha sonra Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri’nin derslerine devam ederek tasavvufta (tarikat) yüksek mertebelere kavuştu. Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri’nden sonra O’nun (RA) yerine geçip, yüzlerce talebe ve derviş yeliştirdi.

Ebubekir Şibli (RA) Hz.leri takva sahiplerinin tacı birçok riyazatları ve kerametleri ile evliyanın reisi, akıl âleminin meşalesi idi. Cüneyd-i Behre (RA) Hz.leri O’nu (RA) çok sever, O’na (RA) ziyade önem verirdi. O’nun (RA) için: “Her kavmin bir tacı vardır. Bu kavmin tacı da Şibli’dir (RA). Ebu Bekri Şibli’ye (RA) birbirinize baktığınız gözle bakmayın. O (RA) müstesna bir kimsedir.” buyururdu.

www.GAVSULAZAM.de

  Hayatı

  Tarikatı Telkin Alması

  Vefatı

  Menkibeleri

  Hikmetli Sözleri

SİLSİLE-İ KADİRİYYE

  Hasan-i Basri (RA)
  Habib-i Acemi (RA)
  Davud-i Tai (RA)
  Maruf-i Kerhi (RA)

  Seriyyi Sekati (RA)
  Cüneyd-i Behre (RA)

  Ebubekir Şibli (RA)
  Abdulvahid Et-Temimi (RA)

  Ebu'l Ferec Mehmet (RA)
  Aliyy-el Hokkeri (RA)

  Said Mubarek Mahzumi (RA)

  Abdulkadir-i Geylani (KSA)