İmam-ı Hüseyin B. Ali (RA) Hz.leri, Resûlullah (SAV) Efendimiz’in torunu, İmam-ı Ali (KV) Hz.leri’nin ikinci oğlu, On iki İmam’ın üçüncüsü ve Ehli Beyt’in beşincisidir. Hicreti Nebeviyyenin altıncı yılında (M.626) Medine-i Münevvere’de doğmuştur.

Cedd-i Azam, Fahri Alem (SAV) Efendimiz ellerine alıp sağ kulağına ezan, sol kulağına ikamet okuyup ismi şeriflerini Hüseyin koymuştur. İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri’nin nesebi: Hüseyin B. Ali B. Ebi Talib, B. Abdül-Müttalib B Haşim El-Kureyşi El-Haşimidir. Künyesi: Ebû Abdullah’dır. Lakabları: “Seyyidüşşühedadır”.

Ümmü Haris (RA) Hz.leri anlatır:

“Bir gün Resûlullah (SAV) Efendimiz’in huzuruna vardım. “Bir rüya gördüm, çok korktum.” diye arzettiğimde “Ne gördün?” diye sordular. “Sizin vücudunuzdan bir parça kestiler, benim yanıma eklediler.” dedim. “İyi görmüşsün. Fatıma’nın bir oğlu olacak ve senin yanında kalacaktır.” buyurdular. Bir müddet sonra İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri dünyaya geldiler.”

İbni Abbas (RA) Hz.leri rivayet ediyor: “Nebiler Nebisi bir gün sabah namazından sonra İmam-ı Ali (KV) Hz.leri’ni çağırdılar. Mescidden çıkıp Fatımatüzzehra (RA) Hz.leri’nin evine gittiler. Peygamberimiz (SAV) İmam-ı Ali (KV) Hz.leri’ne kapıda durup kimseyi içeri sokmamasını emretmişlerdi, İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri doğmuş, melekler tebrik etmek için gelmişlerdi. Sahabe-i Kiram da bütün orada idiler. İçeri girmek istediler. İmam-ı Ali (KV) Hz.leri: “İçeride dortyüz yirmi dört bin melek vardır.” dedi. Sahabe-i Kiram hadiseyi Nebiler Nebisi’ne (SAV) bildirdiler. Nebiler Nebisi (SAV) , İmam-ı Ali (KV) Hz.leri’ne: “Meleklerin sayısını nasıl bildin?” diye sordular. İmam-ı Ali (KV) Hz.leri: “Melekler grup grup geliyorlardı. Her biri bir dil ile konuşurlardı ve sayılarını bildirirlerdi.” dedi. Bunun üzerine Resûlullah (SAV) Efendimiz: “Allah aklını ziyade etsin Ya Ali!” buyurdular. Resûlullah (SAV) Efendimiz İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri doğduğu zaman kulağına: “O cennet çocuklarının efendisidir (seyyididir).” diye seslenmişti.

Yüce Allah (CC) Hz.leri Kur'an-ı Kerim'de buyuruyor ki: “Allah-ü Teâlâ sizlerden ricsi, yani her kusur ve kirleri gidermek istiyor ve sizi tam bir taharet ile temizlemek irade ediyor.”[1] Esbab-ı Kiram sordular: “Ya Resulallah! Ehli Beyt kimlerdir?” O esnada İmam-ı Ali (KV) Hz.leri geldi. Mübarek hırkasının altına aldılar. Fatımatüzzehra (RA) Hz.leri geldi. O’nu da yanına aldılar. İmam-ı Hasan ve İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri de geldiler. Onları da öbür yanlarına aldılar: “İşte bunlar benim Ehli Beytimdir.” buyurdular. Bu ayeti kerime ile ilgili Hadis-i Şerifler, Resûlüllah (SAV) Efendimiz’in iki mübarek torununu sevmenin şart olduğunu belirtmektedir.[2]

İmam-ı Hüseyin (RA) Hz.leri’nin kutsal vücudunun karnından ayağına kadar olan kısmı fahri âleme benzerdi. Ashabın âlimlerinden, büyüklerinden olup günde bin rekat namaz kılardı. Yirmi beş defa hacca gitmiştir. İlmini, zikir ve tarikat usulünü babası Şah-ı Velayet’ten (RA) ve büyük kardeşi İmam-ı Hasan (RA) Hz.leri’nden alarak Muhammedî Kemaller ve Samedani Ruhaniyyet ile mertebe-i Kusva (en büyük mertebe)'ye nail olup Kerdendadei Emri İlâhi olmuştur.

On sene kadar imameti kübrada bulunarak Zahiren ve Batınen dini mübini Muhammediyye’yi ifa ederek kalplerin sevgilisi olmuş ve mübarek yaşları 57’ye ulaşmıştı. (Dünyada 56 yıl, 5 ay, 5 gün yaşadı)

www.GAVSULAZAM.de