İyiliğin gelmesini, kötülüğün gitmesini isteme… Eğer kısmetinde sana gelecek bir nimet varsa, istesen de gelir, istemesen de…. Bela da aynı… Eğer sana gelecek bir bela varsa, kaçsan da gelir, dursan da… İstersen o belanın kalkması için duaya sarıl… İstersen sabret. İstersen Allah (CC) için kendini bir yere attır; elbette gelecek olan gelir…

Sana lazım olan bunların hepsinde Hakk’a (CC) teslim olmaktır. Hepsini O’na (CC) teslim et. Eğer nimet gelirse şükretmeye başla!.. Bela da gelirse sabretmeye çalış. Belayı hoş gör… Onu da bir nevi nimet bil. Gizlemeğe çalış! Gücün yettiği kadar gidermeğe gayret et. Hele onu her yerde anlatmaktan sakın. Allah’ın (CC) sana verdiği manevi halin kuvveti ile ve gittiğin yolun icabı olarak bunları yapmak mecburiyetindesin. Öyle bir yoldasın ki, Hakk’a (CC) taatla ve her şeyi hoş görmekle emrolunmuşsun. Ancak böyle refik-i A’lâ’ya çıkabilirsin. Bu hale gelince senden evvelkilerin yerine, makamına varırsın. Senden evvel padişaha gidenleri ve yaklaşanları orada bulursun. O’nun (CC) yanında her iyilik yolunu, rahatı, kerameti ve nimeti görürsün; kavuşursun.

Belayı bırak gelsin, seni ziyaret etsin… Yolunu aç. Kapama. Önünde durma. Sana gelmesinden ve seni yoklamasından korkma. Nasıl olsa, onun ateşi cehennemin ateşinden daha şiddetli değildir.

Yaratılmışın hayırlısı, yerin yüklendiği, semanın gölgelendirdiği, varlığın gözdesi Efendimiz Muhammed Mustafa (SAV)’den şöyle bir Hadis-i Şerif rivayet edilmiştir.

- “Kıyamet günü cehennemin üzerinden geçildiği zaman, cehennem bağıracak, çabuk geç! Ey mümin nurun alevimi söndürdü.”

O cehennemin ateşini söndüren nur, ancak dünyada kazandığın ve beraber götürdüğün iman nurudur. O nur, hem isyan eden, hem de itaat edende vardır. Ama isyan eden ondan faydalanamaz…

İşte dünyadaki bela ateşini de söndüren bu nurdur. Sen de eğer sabreder Hakk’a (CC) uyarsan mükafatını görürsün. Belanın sana gelmesi seni heyecana düşürmesin. Yaklaşması seni çekindirmesin. Çünkü bela seni öldürmek için gelmez, seni tecrübe etmek için gelir, imanın sıhhatini ölçmek için gelir. Hakk’a (CC) olan bağlılığını kuvvetlendirmek ister. Senden memnun olur. Seni Hakk’a (CC) müjdeler… Allah-ü Teala (CC) buyurdu:

- “Biz sizi imtihan ederiz. Ta ki, içinizdeki mücahitleri anlayalım… Ve işlerinizden haberdar olalım.”

Hakk’a (CC) karşı imanın doğru olması ve O’nun (CC) işlerine boyun eğmek muvafakat göstermen yine O’nun (CC) sana bir lütfu ve merhametidir. Bunu böyle bil ve sonuna kadar sabra devam et. Hakk’a (CC) uyar bir müslüman ol. Artık bu halle bezendikten sonra, senden ve başkasından Allah’ın (CC) emirlerini yapmaktan başka bir şey bekleme. Ve yasaklarından kaçmaktan başka bir şey umma.

Her hangi bir yerde dini emirlere dair bir şey olursa derhal ona koş. Onları doğru işitmeğe çalış. Yerine getirmeğe gayret et. Derhal harekete geç, miskin miskin oturma. Kadere teslim olup kalma… Zuhurata uyup durma. Allah’ın (CC) emirlerini yerine getirmek için bütün gücünü kuvvetini sarf et. Aciz kalırsan Allah’tan (CC) yardım iste. O’na (CC) tazarru et, yalvar. Acaba:

- “Niçin ibadetten geri kaldım?”

De ve sebebini araştır. Belki de buna sebep senin bazı lüzumsuz şeyler istemen olmuştur.  Belki de bazı edebe uymayan haraketler yapmışsındır. İhtimal ki, ibadete gevşek davrandın, gücüne kuvvetine güvendin… Ve nihayet bilgine güvendin, nefsi ve halkı, Allah’a (CC) karşı ortak yaptın. Netice, bunların hepsi senin helakına sebep oldu. Mevla da (CC) sana bu yüzden rahmet kapılarını kapadı. Taatından azletti. Hizmetinden kovdu. Yardımını kesti. İyilik yüzünü senden çevirdi. Ve nihayet sana kızdı, darıldı. Dünyayı, nefsi, şahsi arzuları senin başına bela etti…

İyi bilmelisin ki, bu gibi adi işlerle uğraşmak, iyi meşguliyet değildir. Bunlarla uğraşmak seni Yaratanın (CC), besleyenin rahmetinden uzaklaştırır…

Sakın Mevlaya (CC) ibadet etmekten, seni Mevlanın (CC) gayri alıkoymasın. Allah’tan (CC) başka ne varsa hepsini gayri olarak bil. Ve bunları Hakk’a (CC) tercih etme… Çünkü seni onlar değil Allah (CC) yarattı. Sakın kötülükleri yaparak nefsine zulmetme. Eğer, Yaratanın (CC) emirlerini bırakıp, başkasıyla uğraşırsan seni ateşe atar. Öyle ateş ki; onu tutuşturan insanlar ve küfür taşıdır. Sonra pişman olursun fakat beyhude. Özür dilersin kabul olunmaz. İtap[1] olunmaya razı olursun fakat yine hiç. Tekrar iyilik yapmak için dünyaya dönmek istersin, kimse seni gönderemez.

Özüne acı, acı… Ona merhamet et. Sana verilen duygularını iman yolunda, iyi işlerde, taat ve ibadet yolunda kullan. Bunlarla marifet kazan, ilim öğren. Bu ibadet ve marifet nuru ile karanlıkları aydınlatmağa çalış. Emri tut. Yasaklardan kaç. Hak yolda bu ikisi ile yürü. Seni, ilk önce topraktan insan yapan Halikini (CC) inkara kalkışma!..

O’nun (CC) emrinden başka bir şey isteme. Ve O’nun (CC) kötülediği şeylerden başkasını kötü görme. Dünya ve ahiret için elindekiyle yetin. Dünya ve ahiret için kötülediğimiz şeyleri kötü olarak bil.

Her sevilen, istenen Allah (CC) için istenmeli. Ve her istenilmeyen yine, O’nun (CC) için istenmemeli.

Eğer sen, Allah’ın (CC) emrinde olursan, bütün canlılar da senin emrinde olur. Ve eğer Allah’ı (CC) yasak ettiği şeylerden kaçarsan bütün kötülükler de senden kaçar. Nerede bulunursan bulun daima iyilikle karşılaşırsın.

Allah-ü Teala (CC) Hz.leri Peygamberlerine (AS) gönderdiği bazı kitaplarda şöyle buyurmuştur:

- “Ey ademoğlu! Ben öyle Allah’ım ki (CC) benden başka ilah yoktur; bir şeye ‘ol’ dersem, olur. Bana itaat edersen, seni de benim gibi yaparım. Her neye ‘ol’ desen olur!..”

Yine buyurmuş:

- “Ey dünya! Bana ibadet edene sen yardım et… Sana koşanı da yor!..”

Allah’ın (CC) yasak ettiği bir şeyi yapmakla karşılaşırsan şöyle ol: Mafsalların birbirinden ayrılmış, duygun yok olmuş, kalbin kırılmış, cesedin ölü, ümitlerin kırılmış, adet ve resmiyeti unutmuşsun. Gözünde bütün sahra karanlık ve bulunduğun yeri yıkılıyormuş gibi gör. Bina eskimiş, tavan çökmek üzere. Böylece oturduğun yerde hissiz, duygusuz kal. Kulağın sağır olsun, sanki öyle yaratılmışsın bil. Dudakların oynamaz olsun, lisanında lâllik olan gibi ol. Dişlerin bir güçlük karşısında kalmış, dökülüyormuş farzet. Kolları çolak gibi, bir şeyi tutamaz olsun. Ayakların çaprazlaşmış, bir yere gidemiyor, yürüyemiyor gibi gör. Kendini cinsi münasebetten aciz bil. Öyle, sanki, cinsi hiçbir şeyle meşgul olmamışsın…

Karnın hiçbir şey yiyemiyecek kadar dolu olsun. Yemeğe ihtiyaç duyma. Aklın bozulmuş olsun, kendini mecnuna benzet. Kabre doğru gidiyormuşsun gibi düşün…

Hülasa olarak şunları söylemek isterim ki: Allah’ın (CC) emirlerini derhal duymağa çalış ve koş!.. Yasaklarına karşı olduğun yerde kal, gitme!.. İlahi kader karşısında cansız ol, yokluğa gömül, fani ol…

Bu şerbeti hoşlukla iç… Kendini bununla tedavi et. Bundan gıda al… Günahın verdiği manevi hastalıklardan bununla kurtulursun. Nefsin illetini ancak böyle temizleyebilirsin.

Bu işler, Allah’ın (CC) izni ve dilemesiyle olur…

Kaynak: Gavsulazam Abdulkadir-i Geylani (KSA), Fütûh-ul Gayb (Gizliden Sesler)