| |
 |
| |
 |
Dua, kulun ümit dalı ve Rabb'ine
(cc) bağlılığının en güzel
ifadesidir. Dua, mümin
için eşi bulunmaz bir
silah, ümit gecesinde hayırlı
bir sabah, bela, şiddet ve felaket
çemberinden kurtuluş
ve ferahtır.
Dua , kulun şerefini artıran,
iki alemde de yüzünü
ak eden bir güzellik bulutu
halinde rahmet katrelerini gönül
toprağına döken en hayırlı
şeydir.
|
|
|
|
|
 GERİ |
|
Şeddad bin Evs’den (RA) rivayete göre Nebiyy-i Ekrem (SAV) şöyle
buyurmuşlardır:
“Ya Allah (CC)! Sen benim Rabbimsin. Senden başka ilah yoktur. Beni Sen
yarattın ve ben Senin kulunum. Ve ben iman ve ubudiyyetimde gücüm yettiği kadar
Senin ahd ü misakın üzereyim. Ya Rabbi (CC)! Yaptıklarımın şerrinden sana
sığınırım: Ve Senin bana inam ve ihsan etdiğin nimetleri ikrar ve itiraf
ederim. Kendi kusur ve günahlarımı da ikrar ve itiraf ederim. Ya Rabbi (CC)!
Sen beni afv ü mağfiret eyle. Zira Senden başkası günahları afv ü mağfiret
edemez.”
Bir kimse bu Seyyidül-istiğfarı ihlas ve yakin itikadıyle gündüz okur da
o günde akşam olmadan evvel vefat ederse o kimse ehl-i cennettendir. Ve eğer bu
duayı yakin itikadiyle gece okur da sabah olmazdan evvel vefat ederse yine
ehl-i cennettendir.” Yani cennete ilk girecekler ile cehennemi görmeksizin ol
kimse cennete dahil olur, demektir.
Bu
duanın hulasa-i meali: “Ya Rabb (CC)! Ben cürm ü kusurlarımı itiraf eylerim,
tevbe ve istiğfar ederim, nimetlerinin şükründen acizim, beni afv ü mağfiret
eyle”, demektir.
www.GAVSULAZAM.de
|
|
|
