Dua, kulun ümit dalı ve Rabb'ine (cc) bağlılığının en güzel ifadesidir. Dua, mümin için eşi bulunmaz bir silah, ümit gecesinde hayırlı bir sabah, bela, şiddet ve felaket çemberinden kurtuluş ve ferahtır.

Dua , kulun şerefini artıran, iki alemde de yüzünü ak eden bir güzellik bulutu halinde rahmet katrelerini gönül toprağına döken en hayırlı şeydir.

 

                            GERİ

Ebu Hüreyre’den (RA) rivayet olunduğuna göre, Nebiyy-i Ekrem (SAV) şöyle dua etmişlerdir:

“Ya Rabb (CC)! Ben hangi bir mümine onu üzecek ve gönlüne ağır gelecek bir söz söylemişsem kıyamet gününde o sözü onun için Sana kurbiyyet eyle; yani o sözden müteessir olduğu kadar onu Sana yaklaştır.”[1]

www.GAVSULAZAM.de


[1] Müslim, Birr, 88, 89 vd.; Darimi, Rikak, 53; İbn Hanbel, Müsned, 3/390.

 

İNDEX

TASAVVUF

TEVBE-İ İSTİĞFAR

SELAT-U SELAM

KELİME-İ TEVHİD

 

© 2003-2004      www.GAVSULAZAM.de     Her Hakkı Mahfuzdur...