Dua, kulun ümit dalı ve Rabb'ine (cc) bağlılığının en güzel ifadesidir. Dua, mümin için eşi bulunmaz bir silah, ümit gecesinde hayırlı bir sabah, bela, şiddet ve felaket çemberinden kurtuluş ve ferahtır.

Dua , kulun şerefini artıran, iki alemde de yüzünü ak eden bir güzellik bulutu halinde rahmet katrelerini gönül toprağına döken en hayırlı şeydir.

 

 

Cabir bin Abdullah (RA) rivayet etmiştir ki, Nebiyy-i Ekrem (SAV) Efendimiz şöyle buyurmuşlardır: “Kim ezanı işittiği zaman:

‘Ey şu tam davetin ve vakti gelen namazın sahibi olan Rabbim (CC)! Muhammed aleyhisselama şefaat vesilesini ve üstünlüğünü ver. Ve O’nu (SAV) kendisine vadetdiğin makam-ı mahmud’a ulaştır’ derse kıyamet gününde şefaatim ona layık olur.”[1]

www.GAVSULAZAM.de


[1] Buhari, Ezan, 8; Ebu Davud. Salat, 37; Tirmizi, Salat, 43.

 

İNDEX

TASAVVUF

TEVBE-İ İSTİĞFAR

SELAT-U SELAM

KELİME-İ TEVHİD

 

© 2003-2004      www.GAVSULAZAM.de     Her Hakkı Mahfuzdur...